Սա բավականին արժանահավատ նյութ է բոլոր նրանց համար, ովքեր ուզում են իմանալ Հիսուսի մասին ճշմարտությունը: Ոչ մի մարտահրավեր չկա այստեղ, և չկան նաև այլ կրոններին ուղղված քննադատություններ:
Ահա՛ այն վեց հարցը, որոնց կփորձենք պատասխանել այս հոդվածի մեջ.
Որպես նախաբան՝ Աստվածաշնչից մի քանի մեջբերում անենք. «…մինչև որ երկինքն ու երկիրն անցնեն, օրենքից մի կետ կամ մի փոքրիկ նշանագիր չի անցնի, մինչև բոլորը չկատարվի»1:
Աստծո Խոսքը չի կարող անհետանալ: Դրանում տեղ գտած բոլոր գրվածքները մինչև վերջ իրականանալու են. «Երկինքն ու երկիրը կանցնեն, բայց Իմ խոսքերը չեն անցնի»2:
«Բոլոր գրքերը Աստվածաշունչ են և օգտակար վարդապետության, և հանդիմանության, և ուղղելու, և արդարության խրատելու համար»3:
Աստվածաշնչի բոլոր գրքերը գրվել են Աստծո Հոգով:
«Խոտը կչորանա, ծաղիկը կթառամի, բայց մեր Աստծո Խոսքը կմնա հավիտյան»4:
Ինքներս մեզ պիտի հարցնենք. «Կարո՞ղ է Աստված պաշտպանել Իր Խոսքը: Արդյո՞ք Նա ի զորու է իրագործել այն պնդումը, թե Իր Խոսքը երբեք չի անհետանա և չի մնա անկատար»:
Աստված կարո՞ղ է դա անել: Այո՛, անշուշտ: Աստվածաշունչը մարդկանց ուղղված Աստծո Խոսքն է և երբեք չի փոփոխվել:
Ոչինչ փոփոխության չի ենթարկվել: Այդ մասին կասկածներն ու անհիմն պնդումները զուտ չարախոսություններ են:
Ղուրանը չի ասում, թե Աստվածաշունչը փոփոխության է ենթարկվել: Ճիշտ հակառակը: Այն մեծարում է Թորան և Աստվածաշունչը և բազմաթիվ անգամ հիշատակում «Զաբուրի» մեջ (Հին Կտակարան և Սաղմոսներ) եւ «Ինջիլ» (Նոր Կտակարան):
Երբ իսլամն ի հայտ եկավ յոթերորդ դարում՝ Հիսուս Քրիստոսից 600 տարի անց, դրա հետևորդները Աստվածաշունչն ընդունում էին որպես ճշմարտություն:
Այսպիսով՝ հարց է ծագում. արդյո՞ք Աստվածաշունչը չի փոփոխվել յոթերորդ դարից հետո: Ո՛չ: Որպեսզի համոզվեք ասվածում, պարզապես համեմատեք մերօրյա Աստվածաշունչը հին ժամանակներում գրված Աստվածաշնչի հետ:
Մեզ են հասել Աստվածաշնչի ամբողջական օրինակներ, որոնք թվագրվում են Ք.հ. 300 թվականով՝ հարյուրավոր տարիներ Ղուրանի գրվելուց առաջ: Դրանք Վատիկանում են, Լոնդոնի թանգարանում են և շատ այլ վայրերում: Եթե համեմատենք մերօրյա Աստվածաշունչը Ք.հ. 300 թվականի Աստվածաշնչի հետ, ապա կհամոզվենք, որ դրանք նույնական են:
Հայտնի է, որ պահպանվել է Նոր Կտակարանի ավելի քան 25000 ձեռագիր օրինակ: Դրանց ուսումնասիրությունը ցույց է տվել, որ մերօրյա Նոր Կտակարանը 99.5%-ով համապատասխանում է հին ձեռագրերին, ոչ մի փոփոխություն չկա, իսկ նկատված 0.5% տարբերությունը վերաբերում է զուտ միայն ուղղագրությանը, բայց ոչ՝ իմաստին:
Դուք հավանաբար ծանոթ եք Մեռյալ Ծովի՝ ոչ շատ վաղուց կատարված հնագիտական բացահայտումներին: Մեռյալ Ծովի հյուսիս-արևմտյան ափին՝ Քումրանյան քարանձավներում, հայտնաբերվեցին գալարներ: Գիտնականները համեմատեցին մերօրյա Աստվածաշունչը դրանց հետ և համոզվեցին գրեթե 100%-անոց նույնանմանության մեջ:
Ոչ մի հիմք չկա պնդելու, թե Նոր Կտակարանը կամ Աստվածաշունչը փոփոխությունների են ենթարկվել բնագրի համեմատ: Նման պնդումը պատմականորեն սխալ է:
Աստվածաշունչը չի փոփոխվել:
Այո՛, Նոր Կտակարանում կա չորս Ավետարան՝ Մատթեոսի, Մարկոսի, Ղուկասի և Հովհաննեսի: Դրանք փաստացի ապացուցում են, որ Աստվածաշունչը երբեք չի աղավաղվել: Այդ Ավետարանները վկայություններ են և Հիսուսի կյանքի, Նրա ասածների ու արածների չորսական նկարագրություններ:
Եկեք պատկերացնենք, որ երկու մարդ կամ, ասենք, չորս հոգի ներկա էին փողոցի անկյունում տեղի ունեցած վթարին: Նրանցից յուրաքանչյուրին խնդրում են գրի առնել պատմության սեփական վարկածը: Կարծում եք բոլորը նույնանմա՞ն կներկայացնեն կատարվածը: Բնական է, որ ոչ: Յուրաքանչյուրը գրելու է նույն դեպքի մասին, բայց սեփական տեսանկյունով և ոճով. Նույնն է և Հիսուսի գործերի ու կյանքի ականատեսների գրած Ավետարանների դեպքում:
Դարեր շարունակ դատաիրավական համակարգը ներգրավել է վկաների: Ամենակարևոր դեպքերում գործը չէր սահամանափակվում միայն մեկ վկայի նկարագրածով: Ճշմարտությունը բացահայտելու համար հաճախ մեկից ավելի վկաների կարիք էր զգացվում: Ահա մի պնդում Նոր Կտակարանից, որն իրականում մեջբերում է Հին Կտակարանից. «…Երկու և երեք վկաների բերանից ամեն բան կհաստատվի»5:
Հիսուսի կյանքի մասին վկայում են ոչ միայն չորս Ավետարանիչները, այլև շատ ուրիշներ: Հակոբոսը, Պողոսը, Հուդան և Պետրոսը գրել են Նոր Կտակարանի մնացած գրքերը:
Հովհաննեսն ասում է. «Այն, որ սկզբից էր, որ լսեցինք, որ մեր աչքերով տեսանք, որ նայեցինք և մեր ձեռքերը շոշափեցին…»6: Նրանք Հիսուսին տեսել էին իրենց աչքերով և գրի էին առել այն, ինչին ականատես էին եղել անձամբ:
Ի՞նչ կասեք օտարալեզու Աստվածաշնչի և դրա՝ տարբեր թարգմանությունների մասին:
Աստվածաշունչը գրվել է եբրայերենով և հունարենով: Ցանկացած Աստվածաշունչ, անկախ դրա տպագրման տարեթվից, թարգմանված է բնագրից: Որևէ Աստվածաշունչ երբեք չի վերաթարգմանվել նույն լեզվից, ասենք օրինակ՝ անգլերենից անգլերեն:
Կան Աստվածաշնչի թարգմանություններ, որոնք հիմնված են խոսքի բառափոխումների վրա: Դրանցում հին և արդեն անհասկանալի բառերը փոխարինված են նոր ու հասկանալի բառերով: Աստվածաշնչի թարգմանությունները ուղիղ թարգմանություններ են եբրայերեն և հունարեն բնագրերից:
Եբրայերեն և հունարեն բնագրերը թարգմանվել են հազարավոր լեզուներով: Ինչո՞ւ: Քանի որ Աստված ուզում է, որպեսզի աշխարհում ապրող յուրաքանչյուր անհատ իմանա փրկության բարի լուրը:
Աստվածաշունչը թարգմանելը դժվար չէ. այնտեղ հատվածներ կան, որոնք չափածո ստեղծագործություններ են (Առակաց, Երգ երգոց, Սաղմոսներ գրքերը), սակայն Աստվածաշնչի «սիրտը» պարզ ու հասկանալի շարադրանքն է, որը վերաբերում է մեր առօրյա կյանքին: Այս հատվածները դժվար չէ թարգմանել: Այն, որ Աստվածաշունչը մի պարզ և ուղիղ շարադրանք է, ևս մեկ պատճառ է Սուրբ Գրքին վստահելու համար:
Մի իրական պատմություն
«Մի օր տղաս զանգեց ինձ: Նա արտերկրում էր և զանգում էր մեծ մայրուղու վրա տեղի ունեցած ավտովթարից անմիջապես հետո: Որդուս մեքենային մեկ այլ մեքենա էր հարվածել ու այն, 180 աստիճան շրջելով, քաշել-տարել մայրուղու ճիշտ կենտրոն՝ այն էլ հակառակ ուղղությամբ»:
Տղաս ասաց. «Հայրի՛կ, ինձ հետ ամեն ինչ կարգին է, բայց ես չգիտեմ ինչ անել հիմա»:
Նա կանգնած էր խնդրի առջև և օգնության կարիք ուներ: Արդյո՞ք ճիշտ կլիներ նրան այդ պահին իմ իմացած որևէ բանաստեղծություն կամ չափածո ուղերձ ուղարկել… Ո՛չ:
Այդ պահին ես ուղղակի պիտի ասեի նրան. «Ջո՛ն, դու լուրջ խնդրի մեջ ես, ուշադիր լսիր, թե ինչ եմ ասում: Ահա, թե ինչ պիտի անես…»:
Հենց սա է Աստվածաշնչի ուղերձի ոգին: Մարդկությունը լրջագույն խնդրի առջև է կանգնած և ընթանում է դեպի դժոխք, քանի որ մեղքի մեջ է և Աստծո շնորհքից ընկած: Մարդկությունը կարիք ունի փրկության պարզ ու հստակ ուղերձի: Աստվածաշունչը սովորեցնում է, թե ինչպես է հնարավոր ներում ստանալ, և ինչպես կարող ենք մտերիմ հարաբերություն հաստատել Աստծո հետ, որը սկսվելով հիմա՝ կշարունակվի նաև հավիտենության մեջ: Դա կյանքեր փոխող ուղերձ է:
Արդյո՞ք Աստված մտադիր է եղել, որ մենք սկսենք հուդայականությունից, հետո անցնենք քրիստոնեությանը, իսկ վերջում՝ իսլամին: Ո՛չ: Աստված հետևողական է և երբեք հետաքրքրված չի եղել կրոնների ստեղծմամբ:
Աբրահամի ժամանակներից սկսած՝ Աստված հստակ նպատակ ուներ՝ Իր մասին իրազեկել մարդկությանը և Իր հետ հարաբերության մեջ հաստատել: Հարաբերություն և ոչ թե կրոն: Սա է Աստծո կողմից մեզ արարելու հիմնական նպատակը:
Եկեք քննենք սկիզբը. Ադամ ու Եվա: Նրանք անմիջական հաղորդակցություն ունեին Աստծո հետ, որը հոգ էր տանում նրանց մասին:
Սատանան՝ օձի տեսքով հայտնվեց Ադամին ու Եվային և գայթակղեց նրանց: Ցավոք, մեր նախահայրն ու նախամայրը ընտրեցին սատանային հավատալն ու Աստծո պատվերին չհնազանդվելը: Որպես հետևանք՝ Ադամն ու Եվան զրկվեցին Աստծո հետ հարաբերություն ունենալու հնարավորությունից:
Սակայն գիտե՞ք արդյոք, թե Աստված ինչ ասաց սատանային հենց դրանից հետո: Նա ասաց, որ կնոջ սերնդից Մեկը կլինի սատանայի թշնամին: Նա ասաց, որ սատանայի հաղթանակն ընդամենը ժամանակավոր է, որը վնասում է այդ Զավակի միայն գարշապարը, բայց վերջինիս է պատկանում ամբողջական հաղթանակը, և Նա ջարդելու է սատանայի գլուխը:
Աստվածաշնչում գրված է. «Որովհետև արիր այս, դու անիծյալ լինես բոլոր անասուններից և դաշտի բոլոր կենդանիներից: Փորիդ վրա գնաս և հող ուտես կյանքիդ բոլոր օրերում։ Եվ Ես թշնամություն եմ դնում քո և կնոջ մեջտեղը, և քո սերնդի և նրա սերնդի մեջտեղը: Նա քո գլուխը ջախջախի, և դու նորա գարշապարը խայթես»7:
Սատանան կարճաժամկետ հաղթանակ է ունենալու՝ խայթելով կնոջ սերնդի գարշապարը:
Ողջ պատմության ընթացքում միայն Մեկն է եղել, Ով ծնվել է կնոջից և ոչ թե տղամարդուց ու կնոջից: Դա Հիսուսն է՝ Մարիամի Որդին:
Սատանան խայթելու էր կնոջից ծնվածի գարշապարը, բայց Նա ջախջախելու էր դրա գլուխը: Օձին սպանելու միակ ձևը նրա գլուխը ջախջախելն է:
Ի՞նչ է սա նշանակում: Այս ամենին միայն մեկ բացատրություն կա:
Սատանան խայթում էր Հիսուսին, երբ Նրա ձեռքերն ու ոտքերը մեխված էին խաչին, սակայն Հիսուս դիմացավ նրա դաժան հարձակմանը: Խաչի վրա Հիսուս պարտության մատնեց սատանային: Հիսուս վճարեց ողջ մարդկության մեղքերի դիմաց՝ յուրաքանչյուր հավատացողին առաջարկելով մեղքերի ներում և Աստծո հետ հարաբերության վերականգնում:
Եսայի մարգարեն գրում է. «… ո՛չ կերպարանք ուներ, ո՛չ էլ վայելչություն, և մենք տեսանք Նրան, և մի տեսք չկար, որ Նրան ախորժեինք։
Նա անարգված և մարդկանց երեսից ընկած, հարվածների տեր և ցավի տեղյակ եղավ, և մի այնպիսի, որից պետք էր երես ծածկել: Անարգված էր, և մենք Նրան ոչինչ էինք համարում։
Հիրավի՜, Նա մեր ցավերը վեր առավ, և մեր վշտերը բեռնեց Իր վրա, բայց մենք Նրան պատուհարված էինք համարում, Աստծուց զարկված և նկուն եղած։
Բայց Նա մեր մեղքերի համար վիրավորվեց, և մեր անօրենությունների համար հարվածվեց, մեր խաղաղության պատիժը Նրա վրա եղավ, և Նրա վերքերով մենք բժշկվեցինք։
Մենք բոլորս ոչխարների պես մոլորվեցինք, յուրաքանչյուրն իր ճանապարհին դարձավ: Եվ Տերը Նրա վրա դրեց մեր բոլորի մեղքը»8:
Ո՞ւմ մասին է խոսում Եսայի մարգարեն: Պատասխանը հստակ է. նա խոսում է Հիսուս Քրիստոսի մասին: Եվ ե՞րբ է նա գրի առել այս խոսքերը: Հիսուս Քրիստոսից ավելի քան 700 տարի առաջ:
Ամենասկզբից և հազարամյակներ շարունակ Աստված միշտ ասել է, որ Հիսուս աշխարհ է գալու և մեռնելու է ճիշտ այնպես, ինչպես նկարագրում է Եսայի մարգարեն: Ի՞նչ կմտածեիք Աստծո մասին, եթե ամենավերջին պահին Նա մտափոխվեր: Ի՞նչ, եթե հազարավոր տարիներ Հիսուսի մասին ասված խոստումներից հետո, Նա մտափոխվեր, և Հիսուս մեզ համար չմեռներ… Աստված երբեք չի փոխում Իր միտքը:
Աստված Հոգի է: Եվ Հիսուս Աստծո Որդին է հոգևոր իմաստով, այլ ոչ թե ֆիզիկական: Եթե մեկն ասում է՝ դու մայրիների որդին ես, սա նշանակում է, որ տվյալ մարդը Լիբանանից է: Կամ եթե Եգիպտոսից է, ապա՝ դու Նեղոսի որդին ես: Ասել, որ Հիսուս Աստծո Որդին է, նշանակում է ասել, որ Նա Աստծուց է: Դա նման է կոչման: Երբ հրեշտակը հայտնվեց Մարիամին, ասաց նրան. «…այն ծնված Սուրբն էլ Աստծո Որդի կկոչվի»: Կոչում: Քրիստոնեությունը չի ասում, թե Աստված սեռական հարաբերություն է ունեցել որևէ կնոջ հետ:
Եսայիան ասում է. «Որովհետև մեզ համար մի մանուկ ծնվեց, մեզ մի Որդի տրվեց, և իշխանությունը կլինի Նրա ուսի վրա, և Նրա անունը կկոչվի Սքանչելի, Խորհրդական, Հզոր Աստված, Հավիտենականության Հայր, Խաղաղության Իշխան»9:
Նա Աստված է, Ով մարդացավ Մարիամի միջոցով: Նա Աստված է և Որդի միաժամանակ՝ ծնված կույս Մարիամից:
Ի՞նչ եք կարծում՝ ինչո՞ւ Աստված որոշեց, որ Հիսուս ծնվի կույս Մարիամից:
Լինել կնոջից ծնված, այլ ոչ թե տղամարդուց և կնոջից, նշանակում է ազատ լինել Ադամի և Եվայի մեղավոր բնույթից: Ադամի և Եվայի մեղքի մեջ ընկնելուց հետո, նրանք այդ բնույթը փոխանցեցին իրենց երեխաներին, իսկ հետո նաև՝ սերնդեսերունդ, մինչև այն հասավ մեզ:
Մենք բոլորս ծնվում ենք որպես մեղավորներ: Բոլորս ծնվում ենք մեր ուզած ու մեր պատկերացրած կյանքն ապրելու ձգտումով, այլ ոչ թե Աստծո կամքը կատարելու փափագով: Բոլորս էլ մեղքեր ենք գործում: Այդ պատճառով էր Դավիթ մարգարեն աղաղակում. «Մեղքո՜վ հղացավ ինձ իմ մայրը»: Մենք ապրում ենք որպես մեղավորներ, և բոլորս էլ Փրկչի կարիքն ունենք:
Սակայն Հիսուս, որպեսզի դառնար մեր Փրկիչը, պետք է այլ բնույթ ունենար: Նա պետք է Աստծուց՝ Նրա Սուրբ Հոգուց լիներ, որպեսզի ազատ լիներ մեղքի բնույթից: Եսայիան ասում է. «Խաբեություն չկար Նրանում»: Նրա վրա չկար որևէ մեղք:
Աստվածաշնչում նկարագրվում է, որ Աստված Մովսեսին հայտնվեց վառվող մորենու տեսքով: Նա Երկնքից եկող ձայնով էր խոսում Աբրահամի հետ: Ո՞վ կարող է պնդել, թե Աստված չի կարող մարդկային կերպարանք ընդունել, որպեսզի Իրեն հայտնի մարդկությանը:
Ինչպե՞ս Աստված փորձեց Աբրահամին: Նա պահանջեց, որ Աբրահամը զոհի սեփական որդուն: Երբ Աբրահամն ու Իսահակը սարն էին բարձրանում, վերջինս հարցրեց հորը. «Իսկ որտե՞ղ է զոհը»: Աբրահամը պատասխանեց. «Աստված կհոգա: Նա կտա մեզ զոհաբերելու կենդանի»: Եվ Աստված այդպես էլ արեց: Աբրահամը հենց այդ գառանը զոհաբերեց Աստծուն: Ուշադրություն դարձրեք, թե ինչ է Աստված մեզ փոխանցում այս պատմության ուղերձի միջոցով:
Ողորմած Աստված փրկում է Աբրահամի զավակին մի գառան շնորհիվ:
Հետագայում, Ելից գրքում կրկին հանդիպում ենք գառան կարևորությանը: Եգիտպոսի վրա եկող հարվածներից վերջինի ժամանակ Աստված հրահանգ է տալիս Իր ժողովրդին: Նրա Խոսքին հավատացողները պետք է զոհաբերված գառան արյունը քսեին իրենց տների սեմերին: Մահվան հրաշտակը անցնելու էր այդ տների կողքով և չէր հարվածելու անդրանիկներին: Հավատացողները փրկվեցին գառան շնորհիվ:
Հետո Ղևտացոց գրքում կրկին հանդիպում ենք գառանը: Ամեն տարի քահանայապետը մեկ գառ էր վերցնում և, քաղաքից դուրս հանելով, զոհաբերում էր այն Աստծուն հավատացող բոլոր մարդկանց մեղքերի համար: Ամեն տարի մարդիկ փրկվում էին այդ մեկ գառան շնորհիվ:
Հետո կարդում ենք, թե ինչպես էր Հովհաննես Մկրտիչը աղաղակում՝ դիմելով հավաքված մարդկանց բազմությանը. «Ահա, Աստծո Գառը, որ վերցնում է աշխարհի մեղքը»10: Մի Գառ, որ փրկելու էր ողջ աշխարհի այն մարդկանց, ովքեր հավատալու էին Նրան:
Ի՞նչ կպատահեր, եթե Աբրահամը չլսեր Աստծո ձայնը, չհավատար, որ Աստված է իր հետ խոսողը: Ճի՛շտ է՝ նրա զավակը կսպանվեր:
Ի՞նչ կպատահեր, եթե մարդիկ չհավատային Աստծուն և գառան արյունը չքսեին իրենց դռան սեմերին:
Այսպիսով՝ սա է հարցը: Մոտ 2000 տարի առաջ Հիսուս՝ Աստծո Գառը, խաչվեց՝ Իր կյանքը զոհելով մեր փրկության համար: Աստվածաշունչը հստակ ասում է. «Աստված Իր սերը հայտնեց մեր հանդեպ, երբ մենք մեր մեղքերի մեջ էինք՝ Քրիստոս մահացավ մեզ համար»11:
Ի՞նչ կլինի, եթե ասես, թե Հիսուս չի խաչվել, Նա չի մահացել: Աստծո Գառը զոհաբերվեց, որպեսզի մեր մեղքերի և ողջ աշխարհի մեղքի գինը վճարվի: Ի՞նչ կպատահի, եթե ասես, թե Գառը չի զոհաբերվել քո մեղքերի համար, քո ներման համար:
Կարևոր հարց: Մի համեմատության օգնությամբ փորձենք պատասխանել դրան:
Եկեք պատկերացնենք, թե ունենք մի ծաղկաման, որի մեջ ո՛չ ջուր կա և ո՛չ էլ ծաղիկներ: Այն պարզապես լի է սովորական օդով: Ո՞րն է ծաղկամանի դրսի և ներսի օդի տարբերությունը: Միայն այն, որ դրա ներսի օդը սահամանափակված է որոշակի ձևի մեջ, այնպես չէ՞:
Եթե վերցնենք ծաղկամանը և դրանով հարվածենք պատին ու կոտրենք այն, ապա ի՞նչ կպատահի դրա մեջ եղած օդի հետ: Օդը կմահանա՞: Ո՛չ: Օդը չի կարող մահանալ: Ծաղկամանը կարող է փշուր-փշուր լինել, սակայն ոչինչ չի կարող պատահել դրա մեջ եղած օդին, բացի նրանից, որ այն կկորցնի ձևի սահամանափակումը:
Երբ Հիսուս մահացավ խաչի վրա, մեռավ Նրա մարմինը, բայց ոչ՝ Հոգին: Աստծո Հոգին երբեք չի մահանում: Աստված ընդունեց մարդու կերպարանք, սակայն Հիսուս երբեք միայն մարդ չի եղել:
Խաչի վրա Նա վճարեց մեր մեղքերի համար ու կործանեց մեր և Իր միջև առկա պատնեշը: Նրա մահվան շնորհիվ՝ մենք կարող ենք Աստծո հետ խաղաղություն ունենալ: Թեև մենք մեղավոր ենք, սակայն Աստծո արդարադատությունը լիովին բավարարված է Հիսուսի զոհաբերության շնորհիվ՝ Գառը, որ մորթվեց մեր փրկության համար: Սա Աստծո սիրո կատարյալ արտահայտությունն է՝ Հիսուսի կամովին կատարված զոհաբերությունը մեր մեղքերի համար:
Կարող եք առարկել՝ բայց սա արդար չէ: Դուք ճիշտ եք: Մենք արժանի չէինք, որ Հիսուս մեր փոխարեն մահանար: Սակայն դա էր Աստծո փրկությունը մեզ համար: Արդյոք մե՞նք պետք Աստծուն ասենք, թե ինչպիսին պետք է լինի մեր փրկությունը:
Հիսուս վճարեց մեր մահապատժի համար, որպեսզի մենք ստիպված չլինենք մեր մեղքերի պատճառով մեռնելու: Նա ուզում է, որպեսզի մենք Իր հետ հարաբերություն հաստատենք, ճանաչենք Իրեն և հավիտենական կյանք ունենանք:
Եվս մեկ պատմություն: Սա իրական պատմություն է, որը կօգնի մեզ հասկանալ, թե ինչ է արել Հիսուս մեզ համար:
Մի արդարամիտ դատավոր կար, ով ոչ մի կաշառք չէր վերցնում: Նա արդար էր և նվիրյալ կերպով կատարում էր իր գործը: Մի օր մի կին բռնվեց հանցանքի մեջ, և նրան բռնողներն այդ կնոջը բերեցին դատավորի մոտ: Նրա գործած հանցանքի պատիժը մահը պետք է լիներ կամ ահռելի չափերի հասնող տուգանք, որի հնարավորությունն այդ կինը չուներ:
Դատավորը հարցրեց նրան.
-Դու ընդունո՞ւմ ես քո հանցանքը:
Ի պատասխան, կինը միայն աղաղակում էր.
-Ձերդ մեծություն, ես չեմ կարող վճարել այդ տուգանքը: Ես չունեմ այդքան գումար: Խնդրում եմ՝ ներեք ինձ…
Դատավորն ասաց նրան.
-Ես հարցնում եմ՝ Դուք Ձեզ մեղավոր ճանաչու՞մ եք: Դուք հանցավո՞ր եք այս արարքի մեջ: Վերջապես կինը պատասխանեց.
-Այո՛, Ձերդ մեծություն: Մեղավոր եմ:
Դատավորը շարունակեց.
-Այդ դեպքում պետք է ընդունեք պատիժը՝ տուգանք կամ մահապատիժ,-և ավարտեց դատավարությունը:
Այս կինը սկսեց ողբալ ու աղաղակել՝ ներում աղերսելով, սակայն ոստիկանները նրան դատարանից տեղափոխեցին բանտախուց: Դատավորը փոխեց իր հանդերձանքը և դուրս եկավ դատարանի շենքից: Նա ուղևորվեց ուղիղ գանձապետարան և վճարեց այդ կնոջ ազատման համար անհրաժեշտ ողջ տուգանքը: Ինչո՞ւ: Քանի որ նա սիրում էր նրան: Այդ կինը նրա աղջիկն էր: Նա փրկագնեց իր աղջկան՝ վճարելով այն ամենն, ինչ ուներ:
Երբ դատավորը փոխեց իր հանդերձները, նա դարձավ սովորական մարդ: Սա ճիշտ նրա նման է, ինչ արեց Հիսուս: Նա թողեց Իր երկնային փառքը, հանեց Իր փառավոր հանդերձները և դարձավ սովորական մի մարդ: Եվ նաև մահացավ մեր փոխարեն, որպեսզի մենք ազատ լինենք մեր մեղքերի դատապարտությունից և Աստծուց հավիտենական բաժանումից:
Շատ մարգարեներ են ասել, որ Հիսուս աշխարհ է գալու և մեռնելու է մարդկանց մեղքերի համար: Մարդկության համար հավիտենական կյանք ունենալու միակ հույսը Հիսուս է:
Ադամի և Եվայի ժամանակ Աստված սատանային ասաց, որ կնոջ սերնդից Մեկը ջախջախելու է նրա գլուխը և ազատագրելու է մարդկությանը: Հիսուսի մահը և հարությունը հենց այդ հաղթանակն էին սատանայի զորության նկատմամբ: Հիսուս հաղթեց մեղքին, մահին և քանդեց մեր և Աստծո միջև առկա բաժանարար պատնեշը՝ սատանային կործանող հարված հասցնելով խաչի վրա Իր պատարագի շնորհիվ:
Միայն մեկ Աստված գոյություն ունի: Մենք բազմաթիվ ճշմարտություններ գիտենք Աստծո մասին:
Աստված հավիտենական է՝ Նա միշտ գոյություն է ունեցել, գոյություն ունի հիմա և գոյություն է ունենալու միշտ:
Աստված սուրբ է՝ անթերի ու կատարյալ:
Աստված ճշմարտություն է՝ Նրա Խոսքը անսխալական է, անփոփոխ և ճշմարտացիորեն վստահելի:
Աստված ամենագո է՝ Նա ներկա է ամենուրեք և ամեն ժամանակ:
Աստված ամենազոր է՝ Նրա զորությունն անսահման է:
Աստված ամենագետ է՝ Նա միշտ գիտի ամեն բան:
Աստված արարիչ է՝ չկա գոյություն ունեցող որևէ բան, որ Նա չէ արարել:
Միայն մեկ Աստված կա: Եվ վերը ասված ամեն բան Նրա մասին բացարձակ ճշմարտություն է: Մենք սա գիտենք, քանի որ Աստվածաշունչն է մեզ հայտնում այդ ճշմարտություններն Աստծո մասին: Նա որոշել է Իրեն հայտնել մարդկությանը և Իր մասին այս տեղեկատվությունը հասանելի դարձնել մեզ համար:
Աստվածաշունչը նաև հայտնում է մեզ, որ Հիսուս ճիշտ այս նույն հատկանիշների կրողն է՝ որպես Աստված: Ասվածը ճիշտ է նաև Սուրբ Հոգու դեպքում: Օրինակ՝ եկեք դիտարկենք Նրա հավիտենական լինելը:
Աստվածաշունչն ասում է. «Նա սկզբում Աստծո մոտ էր։ Ամեն ինչ Նրանով արարվեց, և չկա մի բան, որ առանց Նրա արարված լինի»12:
Նաև կարդում ենք, որ Հիսուս «աներևույթ Աստծո պատկերն է՝ ամեն ստեղծվածներից առաջ ծնուած։ Քանի որ Նրանով ամեն բան ստեղծվեց՝ ինչ որ երկնքում է և ինչ որ երկրի վրա է՝ երևացողները և չերևացողները, թե՛ գահերը, թե՛ տերությունները, թե՛ պետությունները, թե՛ իշխանությունները… ամեն բան Նրանով և Նրա համար ստեղծվեց»13:
Սակայն եթե միայն մեկ Աստված կա, ինչպե՞ս կարող էր Հիսուս նույնպես լինել Աստված:
Երկրի վրա մենք ապրում ենք եռաչափ տարածության մեջ: Յուրաքանչյուր առարկա, այդ թվում նաև մարդիկ, ունեն կշիռ, լայնություն և երկարություն: Երկու մարդ կարող են իրար շատ նման լինել, կարող են նույնպիսի հետաքրքրություններ և մասնագիտություն ունենալ, բայց նրանք երբեք չեն կարող բացարձակապես նույնը լինել. նրանք տարբեր անհատականություններ են:
Սակայն Աստված դուրս է եռաչափ տիեզերքի մեր սահմանափակումներից: Նա Հոգի է և անսահմանորեն ավելի բարդ կառուցվածք ունի, քան մենք: Սա է պատճառը, որ Հիսուս՝ Աստծո Որդին, դարձավ Իր Հորից տարբերվող Մեկը, սակայն, միևնույն ժամանակ, Նա նույն Աստված է:
Աստվածաշունչը հստակ առանձնացնում է Հայր Աստծուն, Որդի Աստծուն և Սուրբ Հոգի Աստծուն, բայց ոչ պակաս հստակ ասում է նաև, որ գոյություն ունի միայն ՄԵԿ Աստված: Եթե փորձենք ասվածը ներկայացնել մաթեմատիկորեն, ապա այն կունենա ոչ թե հետևյալ հավասարման տեսքը՝ 1+1+1=3, այլ կներկայացվի այսպես՝ 1x1x1=1: Աստված Մեկն է:
Եսայիան ասում է. «Սրա համար Տերն Ինքը ձեզ նշան կտա. ահա, կույսը կհղանա և կծնի մի Որդի, և Նրա անունը կկոչվի Էմմանուել»14: Էմմանուել բառացիորեն նշանակում է «Աստված մեզ հետ»:
Հիսուս ասաց, որ Աստծուն ճանաչելը նույնն է, թե Իրեն ճանաչելը, որ Իրեն տեսնողը Աստծուն է տեսնում, որ Իրեն հավատացողը Աստծուն է հավատում:
Հիսուսի կյանքի մասին ավելին իմանալու և վերը բերված պնդումների ապացույցներին ծանոթանալու համար ընթերցեք «Կույր հավատքից այն կողմ» հոդվածը:
Այնուամենայնիվ, Աստծո մասին ևս մի բան կա, որ պետք է իմանաք. Նա սիրում է ձեզ և հոգ է տանում ձեր մասին:
Հիսուս ասում է մեզ. «Ինչպես Իմ Հայրն Ինձ սիրեց, Ես էլ ձեզ սիրեցի: Մնացեք Իմ սիրո մէջ։ Եթե Իմ պատվիրանները պահեք, Իմ սիրո մեջ կմնաք, ինչպես Ես Իմ Հոր պատվիրանները պահեցի և մնում եմ Նրա սիրո մեջ։ Այս բաները խոսեցի ձեզ հետ, որ Իմ ուրախությունը ձեզնում մնա, և ձեր ուրախությունը լցված լինի»15:
Հիսուս հրավիրում է մեզ. «Ինձ մոտ եկեք բոլոր հոգնածներ և բեռնավորվածներ, և Ես հանգիստ կտամ ձեզ։ Ձեզ վրա վերցրեք Իմ լուծը և Ինձնից սովորեք, որովհետև Ես հեզ եմ և սրտով խոնարհ, և ձեր անձերի համար հանգստություն կգտնեք։ Որովհետև Իմ լուծը քաղցր է, և իմ բեռը՝ թեթև»16:
Աստծո համար գործ անելու ջանքերի մեջ Հիսուս մեզ ազատություն է առաջարկում: Մենք վերապրում ենք Նրա սերը և մեզ մոտ Աստծուն հաճելի լինելու մղում է առաջանում: Սա վախի հետևանք չէ, այլ Նրան ճանաչելու ուրախության:
Հիսուսի հետևորդներից մեկը՝ Պողոսը, վերապրել է ասվածը և հետևյալ մեկնաբանությունը գրել այդ մասին. «Որովհետև հաստատ գիտեմ, որ ո՛չ մահ, ո՛չ կյանք, ո՛չ հրեշտակներ, ո՛չ իշխանություններ, ո՛չ զորություններ, ո՛չ ներկա բաներ, ո՛չ գալու բաներ, և ո՛չ բարձրություն, ո՛չ խորություն, և ո՛չ մեկ այլ ստեղծված բան չի կարող մեզ բաժանել Աստծո սիրուց, որ մեր Տեր Հիսուս Քրիստոսում է»17:
Եթե ուզում եք ավելին իմանալ այն մասին, թե ինչ է Հիսուս առաջարկում, խնդրում ենք ընթերցել «Կույր հավատքից այն կողմ» հոդվածը:
| ► | Ինչպես ճանաչել Աստծուն… |
| ► | Ես հարց կամ մեկնաբանություն ունեմ… |
Հղումներ: (1) Մատթեոս 5:18 (2) Մատթեոս 24:35 (3) Բ Տիմոթեոս 3:16 (4) Եսայիա 40:8 (5) Բ Կորնթացիս 13:1 (6) Ա Հովհաննես 1:1 (7) Genesis 3:14,15 (8) Եսայիա 53:1-6 (9) Եսայիա 9:6 (10) Հովհաննես 1:29 (11) Հռոմեացիս 5:8 (12) Հովհաննես 1:2,3 (13) Կողոսացիս 1:15,16 (14) Եսայիա 7:14 (15) Հովհաննես 15:9-11 (16) Մատթեոս 11:28-30 (17) Հռոմեացիս 8:38,39
